Hippalus

Moror apud ruptum ostium hic nihil superat meum cubiculum frigidum est insanum me facit diu exspectavi videtur adesse alium punctum video obscuras nubes iterum venientes currens trans hippalum procul ab orbe extremo temporis ubi pluvia non vulnerat pugnans ad tempestatem in caeruleo et me perdito te cogito coniucti curremus ad novum locum trans hippalum tantum tu et ego luna crescens cadit ante meos oculos video tuam imaginem in hac luce sed nunc discessit et tam solum me reliquit scio, necesse est nunc te invenire audire tuum nomen possum, nescio quomodo cur non possumus sentire has tenebras nostram domum? currens trans hippalum procul ab orbe extremo temporis ubi pluvia non vulnerat pugnans ad tempestatem in caeruleo et me perdito te cogito coniucti curremus ad novum locum et nihil potest abducere ab te trans hippalum o! o! pugno omnem potentiam venientem ad meum iter permitte me ducere directo ad te curram die et nocte cito tecum ero tantum tu et ego cito illic ero cito currens trans hippalum procul ab orbe extremo temporis ubi pluvia non vulnerat pugnans ad tempestatem in caeruleo et me perdito te cogito coniucti curremus ad novum locum et nihil potest abducere ab te trans hippalum trans hippalum tantum tu et ego trans hippalum tantum tu et ego