emissie handel

De handel van emissievergunningen. Opwarming van de aarde, het zeeniveau stijgt, het weer wordt steeds extremer en onvoorspelbaar, uitsterving dreigt voor diersoort na diersoort, watertekorten bedreigen droge regio's. Dit alles is een gevolg van onze uitstoot van broeikasgassen en deze trend moeten we stoppen. Verhandelbare emissievergunningen zijn een van de meest effectieve wapens in de strijd voor een betere milieu. Wat is een emissievergunning? Een emissievergunning is een toelating om 1 ton CO2 uit te stoten. Dit staat gelijk aan de uitstoot van een vlucht van Oslo naar Bangkok voor 1 persoon, , of 5 maand rijden door een gemiddelde Noorse motorist. Hoe werkt het systeem van handel van emissievergunningen? Het systeem bepaalt hoeveel CO2 en andere broeikasgassen we kunnen uitstoten. In 1997 hebben de meeste landen het Kyotoprotocol ondertekend. Het doel van dit akkoord was dat alle geïndustrialiseerde landen hun uitstoot van broeikasgassen gingen verlagen met minstens 5% tussen de jaren 2008-2012 in vergelijking met hun uitstoot in 1990. De VN verdeelt emissievergunningen aan deze geïndustrialiseerde landen die het verdrag tekende. Deze vergunningen zetten een limiet op de uitstoot. Deze limiet staat gelijk aan de co2 die dat land mag uitstoten. Dit is minder dan de verwachte uitstoot. Sommige landen zijn zo succesvol in het verlagen van hun uitstoot dat ze niet alle koolstof eenheden nodig hebben die ze krijgen. Terwijl andere landen worstelen met de vermindering van hun uitstoot en dus meer eenheden nodig hebben. Landen mogen daarom emissievergunningen kopen en verkopen. De prijs van deze verhandelbare emissievergunningen hangt af van hoeveel er in aanbod zijn. Dit is vergelijkbaar met de handel van aandelen. De prijzen variëren volgens vraag en aanbod. Elk land is verantwoordelijk voor zichzelf over hoe ze hun uitstoot verminderen. Zware industrie is vaak verantwoordelijk voor een groot deel van de uitstoot van co2 in een land. Vele landen hebben daardoor besloten dat deze industrie de grootste bijdrage moet leveren aan de verlaging. We kijken naar een voorbeeld. Fabriek A en B. Beiden hebben ze emissievergunningen gekregen van hun overheid. Fabriek A beslist om hun uitstoot te verminderen door het installeren van een klimaatvriendelijke maatregel. Hun inspanning is zo’n succes dat ze emissievergunningen over hebben. Deze kunnen dan verkocht worden. Fabriek B aan de andere hand is onbekwaam om zijn uitstoot te verminderen en moet vergunningen kopen van fabriek A. Fabriek B kan ook zijn uitstoot dekken door te investeren in CO2 verminderingsmaatregelen in fabriek C. Deze is gelegen in een ontwikkelingsland. Hoewel dat land zich niet moet houden aan het Kyotoprotocol. De VN kan de uitstoot vermindering goedkeuren en geeft fabriek B emissievergunningen in ruil voor de vermindering van uitstoot van fabriek C. Dus ongeacht of fabriek B nu eenheden koopt van fabriek A of C. Het resultaat is verlaagde uitstoot. Wat kan ik nu doen? Sommigen vervuilen meer dan anderen. Wereldwijd stoot een mens gemiddeld 4 ton CO2 uit per jaar. In totaal is dat dus 27 biljoen ton CO2. Als een individu maak je geen deel uit van de emissie handel. Maar je kan nog steeds een bijdrage leveren door uw eigen uitstoot te verminderen. Enkele publieke websites staan je toe om je eigen uitstoot te berekenen. De Noorse overheid heeft een systeem bedacht waarbij ook burgers emissievergunningen kunnen kopen en deze worden dan verwijderd van de officiële handel. Bij elke eenheid dat je koopt is er steeds 1 minder beschikbaar op de markt. Als de prijzen van emissievergunningen stijgen dan loont het voor de bedrijven om harder te werken aan hun vermindering van uitstoot. Vervuilen wordt dus steeds duurder. Stel je voor dat alle Noren dit zouden doen. Verhandelbare emissievergunningen zijn een van de beste manieren voor een beter milieu. Het is nu belangrijker dan ooit dat meer landen tekenen ,dat industrie verantwoordelijk wordt gehouden en dat iedereen doet wat hij kan doen om zijn uitstoot te verminderen. De tijd van actie is nu.